ვებ საიტი მუშაობს სატესტო რეჟიმში, ძველ საიტზე გადასასვლელად
დააჭირე აქ
აგრესიული
სადეგუსტაციო ტერმინი; არასასიამოვნოდ მჟავე ღვინო ტანინებისა და სპირტის მაღალი შემცველობით.
აერაცია
ჰაერთან კონტაქტი, რომლის დროსაც ზოგიერთი (განსაკუთრებით, ახალგაზრდა) წითელი ტანინიანი ღვინო ჟანგბადით მდიდრდება. აერაციის შედეგად ღვინო დასალევად უფრო სასიამოვნო ხდება, ამიტომ ტრადიციულად უმაღლესი ხარისხის ტკბილი და მსუბუქი თეთრი ღვინოები დალევამდე ერთი საათით ადრე იხსნება, ხოლო წითელი – მოხმარებამდე ნახევარი საათით ადრე.
ავსტრალია
მიუხედავად იმისა, რომ ავსტრალიის მეღვინეობის ისტორია სულ ორ საუკუნეს ითვლის, ის ცდილობს მნიშვნელოვანი ადგილი დაიკავოს მსოფლიო ღვინის ბაზარზე. ქვეყნის ყველაზე დიდი მევენეხეობა-მეღვინეობის რეგიონია სამხრეთით მდებარე Barossa Valley. ყურძნის გავრცელებული ჯიშებია კაბერნე სოვინიონი, პინო ნუარი, შარდონე, სემილიონი, რისლინგი. ავსტრალიაში 800-ზე მეტი ღვინის საწარმოა, მაგრამ მხოლოდ ოთხი იძლევა ქვეყანაში წარმოებული ღვინის 80%-ს. ექსპორტი წარმოებული პროდუქციის 40%-ს აღწევს. აზიური ბაზრის სიახლოვე ხელს უწყობს ავსტრალიური ღვინის გასაღებას.
ავსტრია
ავსტრია განსაკუთრებით ცნობილია მშრალი თეთრი ღვინოებით, რომლებიც გერმანული ღვინოების ანალოგიურია და, როგორც წესი, ახალგზრდა ისმევა. ავსტრიული წარმოების თეთრი ბოტრიტისებული ღვინო ერთ-ერთი საუკეთესოა მსოფლიოში. აქ აწარმოებენ აგრეთვე სასიამოვნო გემოს მქონე მაღალხარისხიან წითელ ღვინოებს.
აისვაინი
ცნობილი ტკბილი ღვინო, რომელიც მზადდება გვიან მოკრეფილი, ვაზზე მიყინული ყურძნისაგან. აწარმოებენ გერმანიაში და ესპანეთში.
ალდეჰიდი
შუალედური მდგომარეობა ღვინოსა და მჟავას შორის, რომელიც ალკოჰოლის დაჟანგვის პროცესში წარმოიქმნება. ღვინოში არსებული ალდეჰიდებიდან ყველაზე მნიშნველოვანია აცეტალდეჰიდი, რომელიც წარმოიშვება ღვინის ალკოჰოლის ოქსიდაციის პროცესში, რის შედეგადაც ალკოჰოლი ძმარმჟავად გარდაიქმნება.
ალექსანდროული
ალექსანდროული რაჭაში გავრცელებული წითელყურძნიანი ვაზის ჯიშია. მისგან აყენებენ მაღალხარისხოვან სუფრის წითელ და ნახევრადტკბილ ღვინოს ხვანჭკარას.
ალიგოტე
ბურგუნდიული წარმოშობის ცნობილი უხვმოსავლიანი ვაზის ჯიში. მისგან მიიღება მშრალი თეთრი ღვინო, რომელიც დაძველების დიდი პოტენციალით გამოირჩევა. ბურგუნდიის გარდა, ალიგოტე მოჰყავთ ბულგარეთში, რუსეთში, რუმინეთში, შვეიცარიაში, საქართველოში.
ალკოჰოლი
წარმოადგენს ყურძნის წვენის დუღილის პროდუქტს და ღვინის მთავარ კომპონენტს წყლის შემდეგ. ის უმნიშვნელოვანესია ალკოჰოლური პროდუქტების არომატისა და სხეულისათვის.
ალკოჰოლიანი
სადეგუსტაციო ტერმინი; ნიშნავს ღვინოს, რომელშიც ჭარბადაა ალკოჰოლის რაოდენობა, რის გამოც მისი ბალანსი დარღვეულია. ამიტომ ტერმინი ხშირად უარყოფითი მნიშვნელობით გამოიყენება.
ამარონე
მაგარი, მშრალი, დაძველების დიდი პოტენციალის მქონე წითელი ღვინო იტალიის ვენეტოს რეგიონიდან. ამ ღვინისთვის განკუთვნილი ყურძენი დაწურვამდე 3 თვის განმავლობაში შრება სპეციალურ თაროებზე. ამარონე მზადდება სხვადასხვა ჯიშის ნაწილობრივ გამომშრალი წითელი ყურძნის ნაზავისაგან, ძირთადად – კორვინა ვერონეზესაგან. ალკოჰოლის შემცველობა ამ ღვინოში 15%-ს აღწევს.
ამინი
თეთრი ყურძნის უძველესი ჯიში, რომელიც მთელ მსოფლიოში მხოლოდ 18 ჰექტარზე ხარობს ვალეში (შვეიცარია). ეს ყურძენი გვიან მწიფდება, რის შედეგადაც საუკეთესო თვისებებს იძენს. ამ ყურძნისგან დაწურული ღვინო გამოირჩევა ნაზი გემოთი, არაჩვეულებრივი სირბილით და მანდარინის არომატით.
ამონტილადო
ესპანური შერის ნაირსახეობა, სრულიად მშრალი ღვინო, რომელიც კასრებში ძველდება და ბრენდის დამატების შემდეგ ალკოჰოლის 16%-იან შემცველობამდე მაგრდება. გამოირჩევა ტყის თხილის არომატით.
ამპელოგრაფია
ყურძნის ჯიშების შესწავლა, აღწერა და იდენტიფიკაცია.
ანჟუ
რეგიონი საფრანგეთში, სადაც თავმოყრილია მრავალი ჯიშის ყურძენი და ყველა სტილის ღვინო. ვარდისფერი ღვინო აქ წარმოებული პროდუქციის 45%-ს შეადგენს. ანჟუს ყველაზე გავრცელებული ყურძნის ჯიში შენინ ბლანია; აქ აგრეთვე გვხვდება კაბერნე ფრანი, გამეი და გროლო.
ანტი-ოქსიდანტი
ნებისმიერი ქიმიური ელემენტი, რომელიც ხელს უშლის ყურძნის ან ღვინის დაჟანგვას, ანუ ოქსიდაციას.
აპერეტივი
ალკოჰოლური სასმელი, მაგალითად შამპანური, ვერმუტი ან თეთრი ღვინო, რომელიც ისმევა ჭამის წინ, როგორც მადის აღმძვრელი.
არგენტინა
ერთ-ერთი დიდი ღვინის მწარმოებელი ქვეყანა. აქ საუკეთესო წითელი ღვინოები მალბეკის ჯიშის ყურძნისაგან მიიღება, ფართოდ გამოიყენება აგრეთვე კაბერნე სოვინიონი, მერლო და შავი პინო. თეთრი ღვინოებისთვის გამოიყენება შარდონე, შენინ ბლანი და სემილიონი.
არვინი
ვაზის ძველი ჯიში ვალედან, რომელიც გვიანი მომწიფების შედეგად საუკეთესო ნაყოფს იძლევა. მისგან დამზადებული ღვინო ძალიან სასიამოვნო დასალევია, გამოირჩევა გრეიპფრუტისა და ლიმნის არომატით. არვინისაგან მიღებული თეთრი ღვინოები ხანგრძლივი დაძველების შედეგად საუკეთესოდაა მიჩნეული.
არომატი
ახალი ღვინის სუნი, რომელიც მოგვიანებით შეიძლება დახვეწილ ბუკეტად გადაიქცეს. ღვინოში შეიძლება შეგვხვდეს ხილის, ბოსტნეულის, ცხოველური ზეთების და სხვა არომატები, რომელთა ნაერთიც ღვინის ბუკეტს ქმნის. ერთმანეთისგან ანსხვავებენ პირველად არომატს, რომელსაც ყურძნის კანი განაპირობებს, და მეორადს, შეძენილს დუღილის შედეგად, რომელიც ხშირად პირველადს არბილებს. ვაზის ზოგიერთი ჯიში, მაგალითად მუსკატი, განსაკუთრებული არომატის ღვინოს იძლევა.
არომატიზირებული ღვინო
როგორც წესი, ესაა შემაგრებული ღვინო, რომელშიც შეიძლება დამატებული იყოს 50-მდე არომატული ნივთიერება. მიღებული გემო მომწარო-მოკტბოა. არომატიზირებისთვის გამოიყენება სხვადასხვა ბალახი, ხილი, ყვავილი, მარწყვი, ქინინი, ფორთოხალი, და სხვა.
ასაკი
ღვინის მომწიფების პერიოდი, რომელიც საჭიროა რაც შეიძლება საუკეთესო გემოსა და არომატის მისაღწევად. ღვინოები სხვადასხვა გზით ძველდება, როგორც მუხის ან უჟანგავი ფოლადის დიდ კასრებში, ასევე ბოთლებში. რთული ღვინოების ხარისხი დაძველების შედეგად უმჯობესდება, მაშინ როდესაც მარტივი ღვინოების დაძველება მიზანშეწონილი არ არის.
ასამბლაჟი
ცქრიალა ღვინის წარმოების ერთ-ერთი მეთოდი, რომლის დროსაც ერთი და იმავე ჯიშის, მოსავლის და ზონის ყურძენი ერთმანეთში ირევა და ერთად იწურება.
ასტი სპუმანტე
შესანიშნავი იტალიური შუშხუნა ღვინო პიემონტიდან, რომელიც მუსკატის ჯიშის ყურძნისაგან მზადდება. ქაფის მიღება ხდება პირველადი დუღილისას დახურულ ავზში, რის შედეგადაც მუსკატი თავის გემოს და დამახასიათებელ არომატს ინარჩუნებს.
აცეტალდეჰიდი
ძირითადი ალდეჰიდი, რომელიც ყველა ღვინოში გვხვდება, თუმცა განსაკუთრებით დიდი რაოდენობით შერის ტიპის ღვინოებშია. მსუბუქ თეთრ ღვინოებში აცეტალდეჰიდის მცირე რაოდენობა აძლიერებს ღვინის ბუკეტს, მაგრამ მისი გადაჭარბებული შემცველობა არასასურველია, რადგან ის ღვინოს არასტაბილურს ხდის, მისი დაჟანგვის რისკს აძლიერებს და შერის მსგავს სუნს აძლევს.
ახალგაზრდა
ტერმინი გამოიყენება დეგუსტაციისას იმ ღვინოების არსანიშნავად, რომელშიც ჯერ კიდევ არ დამჯდარა საფუარი და შენარევები კასრის ძირში.
ახალგაზრდა
სასურველი მახასიათებელი, რომელიც უბრალო ღვინოებში მათ სიქორფეს და სიცოცხლისუნარიანობას უკავშირდება. კომპლექსურ ღვინოებთან დაკავშირებით ეს ტერმინი ნიშნავს, რომ ღვინო არ არის საკმარისად დაძველებული.
